Wedstrijdverslag HC'03 JO19-2 tegen JO19-3

Te waar om mooi te zijn.
Ja dat leest u goed. de seizoenstart van JO19-3 (we mogen ook nog A3 zeggen hoor) verliep als nooit tevoren. Dat we op tijd voorzien zijn van kleding, ballen, spelerspassen, toegang tot sportlink en ook voldoende spelers voor de eerste wedstrijd geeft alle ‘klagers’ bij DZC ongelijk: deze club heeft het onder controle!
Op 1 geblesseerde speler na vertrokken we daarom in 3 groepen (te laat, heel laat en erg laat) naar Achter-Drempt voor de eerste bekerwedstrijd tegen HC’03 JO19-2 (je mag ook nog A2 zeggen). Een leuke tegenstander die ons al vanaf de C junioren (je zou nu JO15 moeten zeggen) achtervolgt met over en weer grote uitslagen die niet laten zien hoe deze jongens aan elkaar gewaagd zijn.

Met wat nieuwe spelers in onze gelederen is het even wennen na de zomerstop. Sommige spelers zagen elkaar voor het eerst in de kleedkamer! Op het veld was er geen tijd om te wennen: HC’03 was duidelijk beter voorbereid en liet dat met een snel doelpunt ook merken: 1-0. DZC’68 probeerde de zomerstop van zich af te schudden en kwam via Dawit terug op 1-1. Het mooie combinatievoetbal is hoopgevend, het verdere verloop van de eerste helft echter niet. Een lob, een buitenspeldoelpunt en een zwaar onder druk staande verdediging bepaalden de ruststand op 4-1.

De tweede helft leek voor DZC’68 te zijn, bijna continu in de aanval en bij vlagen speelden we de Hessencombinatie compleet ‘zoek’. Het kwam echter niet tot de felbegeerde tegentreffers.
Een tweede buitenspeldoelpunt werd door de arbiter van dienst tot verbazing van vriend en vijand goedgekeurd. Dat de HC’03 leider de scheidsrechter nog trachtte te overtuigen mocht niet baten. In het restant van de wedstrijd speelden we tegen een tekort aan conditie zodat uiteindelijk 7-1 op het scorebord stond.

Jammer dat de scheidsrechter de herinneringen aan deze wedstrijd zal overheersen. Bij JO19-3 hebben we een aantal ervaring scheidsrechters ‘aan boord’ en ook schrijver dezes beoefent het fluitistenvak. Dat je een opgetrommelde arbiter in een heel sportieve wedstrijd (in het jargon heet dat ‘een makkie’) de boel zo ziet verprutsen zorgt behalve voor kromme tenen ook voor plaatsvervangende schaamte. Te waar om mooi te zijn, want deze 22 jongens hadden beter verdiend. En het zelf ook beter gekund.