JO19-3 mist de aansluiting naar de top. Kusje erop?

Goede voorbereiding is het halve werk, dat weet iedereen. De voorbereiding op de competitiewedstrijd tegen Sportclub Doesburg moest deze week onder zeer hectische omstandigheden plaatsvinden: het late tijdstip zorgde voor een aantal onaangename verrassingen doordat teams eerder op de dag zich niet om kleedkamerindelingen lijken te bekommeren.

Gevolg voor de ‘wandelgangen’ bij DZC is goed te merken: we krijgen 2 keer andere teamlockers aangewezen en moeten ook naar een andere, gelukkig lege, kleedkamer. Snel omkleden, op naar veld 1 en dan ontdekken dat daar nog gevoetbald wordt. Een blik op het horloge leert dat er van een warming up niet veel zal komen, dus snel weer de kleedkamer in voor de wedstrijdbespreking.

Terwijl we voor de tweede keer naar het veld lopen zien we wedstrijdsecretaris en rots in de branding Monique ons nakijken. Voor haar begon de dag al erg vroeg. Na alle kleedkamerwisselingen, door velen onbegrepen teamlockers en een onaangekondigd wegblijven van haar aflossing verbaasd het haar niet eens meer dat wij nogmaals het raam passeren.
Eenmaal op het veld worden we begroet door het eindsignaal van de vorige wedstrijd. En onze tegenstander die al lang op ons wacht. De snelle warming up levert nog een aanpassing in de opstelling op. Maar na de passencontrole door arbiter Groen kunnen we dan toch nog bewonderenswaardig op tijd beginnen.

Het spel van JO19-3 oogt in het begin nerveus, passes komen net niet aan, de concentratie lijkt niet optimaal. De Doesburgers voelen meteen aan waar de mosterd gehaald kan worden en zetten DZC flink onder druk. Soms is het alarmfase rood als de technisch vaardige en snelle roodblauwen weer richting DZC doel komen. En dan net op het moment dat onze boys zich lijken te herstellen gebeurt het: een rommelgoal! Zelden een zo lelijk doelpunt gezien, maar de 0-1 levert een flinke domper op. De rest van de eerste helft blijft ons verdere schade bespaard, we komen zelfs tot enkele tegenaanvallen.

Het kwartiertje rust doet wonderen: DZC komt in de tweede helft eindelijk aan het voetballen en weet niet alleen de gelijkmaker te scoren maar komt zelfs op een verdiende voorsprong. Aanvaller Kelian weet gelukkig ook hoe je een Jaronnetje binnenkopt. Even is er de euforie van de voorsprong, maar de wedstrijd is hierna nog lang niet gespeeld, want de Doesburgenaren zetten alles op alles om niet te verliezen. Daarbij geholpen door een achteruit voetballende JO19-3. Toch zijn de betere kansen voor DZC maar de 3-1 wil maar niet komen. De 2-2 vlak voor tijd doet zeer maar komt niet geheel onverwacht. Beide teams gaan tot het uiterste voor de 3 punten, wat zowaar tot een opstootje leidt en een verwensing richting de goed fluitende scheids.  Doesburg en DZC moeten de punten delen en weten daardoor allebei niet in de top 3 van de competitie door te dringen.  Vandaag wint alleen de neutrale toeschouwer.

Na afloop moet het hele team dan ook nog op de foto. Er is wat overtuigingskracht voor nodig want het miezert inmiddels en de adrenaline is nog lang niet gezakt. Als we veel later het veld af lopen komen we warempel Monique tegen die na wel een hele lange dag eindelijk huiswaarts gaat. Heeft voor zoveel mensen het voetballen vandaag mogelijk gemaakt. Hadden we maar gewonnen, dan hadden we de overwinning aan deze kanjer kunnen opdragen!

We gaan de gezellige hectiek een weekje ‘missen’, want Etten JO19-1 wacht op ons op Sportpark De Treffer, doorgaans een oase van rust.

Puntjes gemorst. En verder… Kusje erop?