En met mooie nieuwe shirts! Het enigszins bleke geel van de Muta shirts is omgetoverd tot mooie Errea shirts in vrije-uitloop-kuiken-geel. De Italiaanse maatvoering blijk wonderwel bijna iedereen te passen.
DZC’68 JO19-3 begint dan voortvarend aan de wedstrijd met enkele aanvallen die het voetbalhart snelle doen kloppen. Toch blijken we nog niet echt op elkaar ingespeeld, getuige enkele passjes naar een leeg stuk veld. Dit geeft de Ettense aanval de tijd om van de schrik te bekomen en we worden met een enigszins lucky, maar mooi, schot op een 1-0 achterstand gezet. Onze JO19-3 reageert aangeslagen en voor we het weten wordt een paas vanaf de zijkant met veel pech achter onze eigen doelman gewerkt.
Etten heeft het betere spel en breekt telkens gevaarlijk door de DZC organisatie door een mannetje extra op te laten komen. Het zorgt voor een 3-0 achterstand voordat we de opkomende middenvelders onder controle krijgen. In de rust wordt e.e.a. nog eens besproken en overheerst toch het gevoel dat we lang niet kansloos zijn.
Dat er ‘meer in zit’ wordt vervolgens in de volgende 45 minuten ruimschoots bewezen. We blijken snel te leren en weten het toch wel voorspelbare aanvalspatroon nu goed af te stoppen. Etten oogt gevaarlijk maar is een tijger zonder klauwen. Daarentegen spelen onze geelblauwen lekker aanvallend en zetten de tegenstander goed onder druk. Te vaak wordt gekozen voor de lange bal, een teken dat we elkaar nog niet genoeg kunnen vinden om de bal lekker rond te tikken. En hoewel er kansen komen weten we ze niet te benutten. Etten weet dan nog 1 keer te profiteren van het op de aanval spelen en scoort de 4-0 eindstand. Geflatteerd. Het laatste kwartier blijken beide teams ook conditioneel het onderste uit de kan te moeten halen en blijkt kramp een akelige ‘kuitenbijter’ te worden.
We hebben een aantrekkelijke wedstrijd gezien en veel aanknopingspunten om ons spel te verbeteren. In de wetenschap dat we nog een keer terug komen in Etten voor de ‘echte’ competitie gaan we dan ook met een goed gevoel naar huis.