Memoires 10 - Moeder Jansen

Hierbij de tiende memoires, van Gerben van Hardeveld, over zijn belevenissen van 50 jaar DZC'68. Elke maand, van het jubileumjaar komen de memoires online.

Het gebeurde in de tijd dat René Hiddink hoofdtrainer was bij DZC’68. Begin jaren 80. Ik heb het idee dat hij het er stiekem een beetje om deed. Dat kan bijna niet anders. Want hij had voldoende keus in de selectie van het eerste en tweede seniorenteam. Maar toch deed-ie het.

‘Dames en heren, ik geef u nu de opstelling van DZC! Janssen, Jansen, Heersink, Jansen, Wentink, Jansen, Peppelman, Jansen, Velsink, Jansen en Jansen!’ Je hoorde de verbazing in de stem van de omroeper per Jansen toenemen.

Volgens mij had René het liefst 11 Jansens het veld in gestuurd.

Na het omroepen van de opstellingen vond de pasjescontrole door de scheidsrechter op het veld plaats. Hij noemde de achternaam en dan gaf je als speler een teken van leven, zodat hij de pasfoto kon vergelijken met wie voor hem stond. Ik weet bijna zeker dat René in zijn stamkroeg nog regelmatig vertelt over het gezicht dat de scheidsrechter trok iedere keer als zich bij de naam Jansen zeven spelers present melden. De scheids wist letterlijk niet waar hij moest kijken.

Waar kwam die tsunami aan Jansens vandaan? De keeper heette Bennie Janssen, met dubbel s. Dus eigenlijk een buitenbeentje, maar dat geldt vaker voor keepers... Dan was er Jacques Jansen, herkenbaar aan de eeuwige zakdoek in de achterzak van zijn voetbalbroek. Ik vraag me af of die zakdoek ooit gewassen werd, maar dat terzijde. En die andere vijf Jansens waren broers: Jan, Willy, Bennie, Harrie en Theo. Met als grootste supporter Moeder Jansen.

Wat moet het bijzonder zijn geweest voor haar om al haar zoons tegelijk in het eerste elftal van DZC’68 te zien spelen! Prima spelers, met allemaal een ‘goede trap in de benen’. Hadden ze dat van hun moeder? De beste van de vijf was Willy, die had nog bij De Graafschap gespeeld. Maar moeder Jansen was trots op alle vijf en had voorgoed haar hart aan DZC’68 verpand.

Want zelfs toen vier van haar zoons een paar jaar later overstapten naar De Wrange, stond zij nog jarenlang in weer en wind langs de lijn bij de thuis- en uitwedstrijden van DZC’68 1.

En René Hiddink? Die heeft als coach later nooit meer een opstelling met zoveel Jansens het veld in gestuurd. Want moeders met vijf voetballende zoons vind je tegenwoordig weinig meer...

Muzieksuggestie: Brothers in Arms, Dire Straits