Memoires 11 - Het tochtige Setax-busje

Hierbij de elfde memoires, van Gerben van Hardeveld, over zijn belevenissen van 50 jaar DZC'68. Elke maand, van het jubileumjaar komen de memoires online.

Ook in mijn actieve voetbaljaren speelden we met ons tweede elftal al op een aardig niveau. En hoe hoger je speelt, hoe verder de uitwedstrijden: Urk, Emmeloord, Ommen en Hardenberg. We were there. Een spelersbus zat er niet in voor het tweede elftal, maar wel een tweetal Setax-busjes die door de weeks werden gebruikt voor het gehandicapten vervoer. We dienden zelf voor chauffeurs te zorgen, maar het was gezelliger dan in aparte personenauto’s. En goedkoper.

De busjes reden op de heenweg meestal keurig achter elkaar, om elkaar niet kwijt te raken. Op de terugweg ging dat soms anders, dan waren wij al weer terug op Sportpark Zuid en duurde het vervolgens nog geruime tijd alvorens het tweede busje arriveerde. Er gingen geruchten dat ze de weg kwijt waren geraakt en in het toen nog roemruchte Arnhemse Spijkerkwartier waren beland. Of dat waar was? Ik was er niet bij. En aan de inzittenden van het andere busje: wees gerust, ik noem geen namen. Of we spreken af dat we allemaal in het eerste busje zaten, dat wel vroeg terug was ;-)

Bij een andere uitwedstrijd vroeg de chauffeur op de heenweg aan een achter hem in het eerste busje zittende medespeler, of hij een luik open kon doen. De Setax-busjes hadden namelijk geen ramen die open konden, maar wel een ontsnappingsluik voor noodgevallen, dat ter ontluchting ook op de kiepstand kon worden gezet. Met 8 kerels in zo’n klein busje was dat soms wel prettig…

Er was op de binnenkant van het ontsnappingsluik een instructietekst vermeld: ‘Draai beide handels en werp luik uit’. Dat was bedoeld voor noodsituaties. Maar werd door onze medespeler iets te letterlijk opgevat. In plaats van op de kiepstand, vloog het luik een halve tel later op de snelweg door de lucht. Recht op de voorruit van het achter ons rijdende tweede busje af…

Ik dacht in een flits: die gaan nooit niet meer via het Spijkerkwartier…

Maar door de neerwaartse luchtbeweging achter het eerste busje, werd het luik net voordat dit de voorruit van het tweede busje zou doorboren, naar het wegdek gedrukt, waar het aan barrels werd gereden door de wielen van dit Setax-busje.

De chauffeur van het tweede busje was een tikje geschrokken, net als wij allemaal. Aan de andere kant zagen we er na deze goede afloop ook wel de humor van in. Sommigen lagen bij aankomst in Urk nog steeds in een deuk. Alleen de luikuitwerper kon er niet om lachen.

Na de wedstrijd regende en waaide het, zoals vaker als je naar Urk moest. Goed visweer. De terugweg was lang, nat en koud. Vooral voor die ene speler die schuldbewust op het bankje onder het verdwenen luik had plaatsgenomen.

Muzieksuggestie: November Rain, Guns N’ Roses