Memoires #9
Hierbij de negende memoires, van Gerben van Hardeveld, over zijn belevenissen van 50 jaar DZC'68. Elke maand, van het jubileumjaar komen de memoires online.
Basje was weg!
Een mooie traditie binnen DZC’68 is het jaarlijkse pupillenkamp. Ooit gestart door de helaas te vroeg overleden Kasper Haspels, heb ik gedurende een jaar of tien de organisatie mogen doen.
Nog steeds vindt het kamp plaats in en op de eigen accommodatie, inclusief overnachting, waardoor de deelnamekosten altijd laag zijn gebleven. Voor veel deelnemers was het voetbalkamp bij DZC’68 de eerste keer dat zij zonder hun ouders ergens overnachtten. Voorop stond en staat het plezier. Overdag voetballen, in de avond een speurtocht met opdrachten en daarna wordt er geslapen in de kleedkamers. Alhoewel, het duurt vaak een tijdje voordat het echt stil is...
Basje wilde meedoen met het pupillenkamp, maar heel graag bij een oudere leeftijdsgroep, waar ook zijn buurjongen zich voor had aangemeld. Wat zijn voetballende kwaliteiten betreft, was dat geen probleem, dus we besloten Basje als 9-jarige bij de grotere jongens in te delen, ook voor de overnachting.
Die avond was het rond 22.00 uur bedtijd, na een intensieve dag met veel activiteiten. De kleedkamer met Basje en zijn buurjongen was overvol met luchtbedden en stretchers. Na een uur met kussengevechten en andere bezigheden die weinig met slapen te maken hadden, barstte een zwaar onweer los boven Sportpark Zuid.
Bij al dit natuurgeweld was de bravoure van de stoere knapen snel verdwenen. We stelden de jongens gerust en drukten hen op het hart om gewoon binnen te blijven, dan kon er weinig gebeuren.
Toen de bui na ruim een uur ging liggen, maakten we nog een laatste ronde langs de kleedkamers. Ook binnen was de rust ingetreden en lag bijna iedereen te slapen. Echter, tot mijn grote schrik bleek de slaapzak van Basje leeg!
Op zo’n moment schieten allerlei gedachten door je hoofd. Hij zal toch niet naar buiten zijn gegaan in het onweer?
Er was één speler in de kleedkamer die nog niet sliep. Ik vroeg hem fluisterend of hij wist waar Basje was. Hij antwoordde dat die bij de buurjongen in de slaapzak mocht, omdat hij zo bang was voor het onweer. Inderdaad, er was een slaapzak die extra gevuld leek.
Opgelucht en een tikje geroerd door deze mooie blijk van voetbalvriendschap, verliet ik de kleedkamer. De volgende dag werd er weer volop gevoetbald en plezier gemaakt, met Basje voorop. Kennelijk was hij goed uitgeslapen…
Muzieksuggestie: You’ve Got A Friend, Carol King
Nog steeds vindt het kamp plaats in en op de eigen accommodatie, inclusief overnachting, waardoor de deelnamekosten altijd laag zijn gebleven. Voor veel deelnemers was het voetbalkamp bij DZC’68 de eerste keer dat zij zonder hun ouders ergens overnachtten. Voorop stond en staat het plezier. Overdag voetballen, in de avond een speurtocht met opdrachten en daarna wordt er geslapen in de kleedkamers. Alhoewel, het duurt vaak een tijdje voordat het echt stil is...
Basje wilde meedoen met het pupillenkamp, maar heel graag bij een oudere leeftijdsgroep, waar ook zijn buurjongen zich voor had aangemeld. Wat zijn voetballende kwaliteiten betreft, was dat geen probleem, dus we besloten Basje als 9-jarige bij de grotere jongens in te delen, ook voor de overnachting.
Die avond was het rond 22.00 uur bedtijd, na een intensieve dag met veel activiteiten. De kleedkamer met Basje en zijn buurjongen was overvol met luchtbedden en stretchers. Na een uur met kussengevechten en andere bezigheden die weinig met slapen te maken hadden, barstte een zwaar onweer los boven Sportpark Zuid.
Bij al dit natuurgeweld was de bravoure van de stoere knapen snel verdwenen. We stelden de jongens gerust en drukten hen op het hart om gewoon binnen te blijven, dan kon er weinig gebeuren.
Toen de bui na ruim een uur ging liggen, maakten we nog een laatste ronde langs de kleedkamers. Ook binnen was de rust ingetreden en lag bijna iedereen te slapen. Echter, tot mijn grote schrik bleek de slaapzak van Basje leeg!
Op zo’n moment schieten allerlei gedachten door je hoofd. Hij zal toch niet naar buiten zijn gegaan in het onweer?
Er was één speler in de kleedkamer die nog niet sliep. Ik vroeg hem fluisterend of hij wist waar Basje was. Hij antwoordde dat die bij de buurjongen in de slaapzak mocht, omdat hij zo bang was voor het onweer. Inderdaad, er was een slaapzak die extra gevuld leek.
Opgelucht en een tikje geroerd door deze mooie blijk van voetbalvriendschap, verliet ik de kleedkamer. De volgende dag werd er weer volop gevoetbald en plezier gemaakt, met Basje voorop. Kennelijk was hij goed uitgeslapen…
Muzieksuggestie: You’ve Got A Friend, Carol King
